Swift Boys
Ik loop nu zo’n ruim 30 jaar rond als verslaggever van RTV Gouwestad en dan kom je nog eens ergens om het zo maar te zeggen. Sporthallen, sportzalen, zwembaden, korfbalvelden, cricketvelden, handbalvelden, hockeyvelden, rugbyvelden, atletiekbanen, wielerparcoursen. Kortom te veel om op te noemen.
En natuurlijk niet te vergeten de vele voetbalaccomodaties. Die heb je in alle soorten en maten. Grote complexen als bv. Sportpark De Westmaat in Bunschoten- Spakenburg, het thuishonk van de voetbalgrootmachten Spakenburg en IJsselmeervogels. Sportpark Nieuw Zuid in Katwijk, het enorme complex van Quick Boys met zijn mooie Dirk Kuyt Tribune.
Voetbalcomplexen die net als ONA midden in een woonwijk liggen zoals dat van AVV Swift aan het Olympiaplein in Amsterdam Oud Zuid. Een van de mooiste vind ik nog steeds het sportpark van ODIN ’59 in Heemskerk, met op de achtergrond een mooi kasteel en de constant overkomende vliegtuigen. Ook al is de voetbalwedstrijd niet om aan te zien, dan vermaak je je met je omgeving.
Maar je komt ook bij voetbalcomplexen waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan en waar de sfeer van de jaren 50 en 60 nog voorzichtig rond waart. Je komt nog net Gerard Cox uit de serie ‘Toen was geluk heel gewoon’ niet tegen, maar het scheelt niet veel. Maar daar waar het bij clubs als IJsselmeervogels en Quick Boys net een fabriek lijkt met al die bewakingsmensen voor de poort daar is het bij de clubs die ik net beschreef vaak heel gezellig.
Gisteren was ik in Rotterdam bij Swift Boys. Was ik nog nooit geweest en dan ga je even googelen om iets meer te weten te komen over die verenigingen. Het eerste wat ik tegen kwam was dat Swift Boys een fictieve amateurclub is uit de tv-serie All Stars. De club van voorzitter Jack Wouterse en legendarische voetballers als Thomas Acda, Kasper van Kooten, Danny de Munck en Frank Lammers. Even ging mijn fantasie met me op de loop want ik zag het al voor me dat Ton Blonk met zijn collega voorzitter Wouterse onder het genot van een biertje sterke verhalen gingen ophalen.
Maar ik googelde verder en kwam bij de website van R.V.V. Swift Boys de echte tegenstander van SV Gouda. Maar ik twijfelde toch weer want het meest actuele bericht van de club op de website dateerde van 19 januari 2014, bijna 4 jaar oud. De tijd leek te hebben stilgestaan en dat leek het ook toen ik bij de ingang van het complex van Swift Boys aan de Prinsenlaan aan kwam. Het hokje waar normaal de kassa zou moeten zijn leek te zijn getroffen door een bombardement en er hing nog niet geen bordje ‘onbewoonbaar verklaarde woning’ op. De oude kantine was een gezellig onderkomen. In de bestuurskamer was een aardige man aanwezig die de voorzitter bleek te zijn die me vriendelijk koffie aanbood. De merkwaardige wedstrijd mocht ik volgen vanuit de uit oude plastic golfplaten opgetrokken dugout van ‘de gasten’.
Maar geen kwaad woord over Swift Boys. Het lijkt of ik kritiek heb, maar dat is echt niet zo. Ik mag zulke verenigingen wel. Alles mag en niets hoeft. En weet u waar ik gistermiddag het meest van heb genoten? Van dat heerlijke broodje bakkeljauw. Heerlijk! Het leven van een voetbalverslaggever is zo slecht nog niet.
Herinneringen
Afgelopen vrijdag overleed Hans Kraay sr. Toen ik dat hoorde moest ik denken aan mijn eigen voetbalcarrière. Geen flitsende carrière moet ik eerlijk bekennen, maar ik kon best een aardig balletje trappen. En toen een lager elftal van VV Benschop eens een keer geen keeper had ben ik tussen de palen gaan staan en was mijn loopbaan als doelman geboren.
Maar wat heeft Hans Kraay met VV Benschop te maken zult u wellicht denken. Nou, Hans Kraay was nl. de eerste trainer van de in 1969 opgerichte voetbalvereniging Benschop. Kraay werd niet alleen trainer van de selectie, maar hij was ook speler in het 1e. Ik heb hem eens vanaf de middenlijn zien scoren. En in het eerste jaar promoveerde VV Benschop meteen!
Het had trouwens wel moeite gekost om de oud profvoetballer naar Benschop te halen. Er waren bv. een paar politieke partijen die het niet zagen zitten, maar de heren Terberg en van Vliet drukten het toch door en kregen het voor elkaar. De euforie in Benschop was groot omdat de ‘grote Kraay’ naar het nietige Benschop kwam. En het betaalde zich meteen uit.
Omdat ik de selectie van VV Benschop niet heb gehaald, ik zat bij de Koninklijke Marine dus kon niet trainen, heb ik dus nooit training gehad van Hans Kraay. Maar de verhalen rondom hem waren mooi. Hij dacht soms dat hij met profs te maken had want ik heb me laten vertellen dat hij op vrijdagavonden nog wel eens de toen bekende dorpskroeg Lieverse van Benschop bezocht om te kijken of zijn spelers wel op tijd naar bed waren om de volgende dag helemaal fit aan de start te staan. Of het waar is weet ik niet, maar het zou zo maar kunnen.
Ik kan me ook nog goed herinneren dat Hans Kraay ook vaak zijn zoontje meenam, Hansje Kraay, een ventje van 10 jaar, de man die tegenwoordig door het leven gaat als Hans Kraay jr.
Mooie herinneringen. Hans Kraay sr. hield het anderhalf jaar uit als trainer van VV Benschop en stapte over naar Elinkwijk. Later werd hij nog trainer van Go Ahead Eagles, Ajax, AZ ’67, Sparta, FC Den Haag en Feyenoord. En ook nog technische directeur van PSV en Feyenoord.
Voorwaar een prachtige carrière, die begon in het kleine dorp Benschop. Maar dat wordt in de meeste media niet vermeld en daarom vertel ik het nu hier.
Wat is dat nou voor stomme vraag
‘Wat is dat nou voor stomme vraag. Denk je nou echt dat Zweden met 8-0 wint. Zulke uitslagen komen tegenwoordig in het moderne voetbal niet meer voor’. Ik moest ook lachen toen Dick Advocaat dit antwoord deze week gaf op een vraag van NOS verslaggever Bert Maalderink. Of Bert Maalderink verstand heeft van voetbal of dat hij waarzeggende capaciteiten heeft weet ik niet, maar u heeft gisteravond het resultaat kunnen zien.
Maar Dick zou Dick niet zijn als hij na afloop van de gewonnen wedstrijd tegen Wit Rusland nu zelf de uitdaging aanging. ‘Waarom zouden wij dinsdag niet met 7-0 van Zweden kunnen winnen’. Ja waarom niet, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. We zullen dinsdag zien Dick. Maar reken je nog niet rijk, want stel voor dat Nederland 2e wordt in de poule, dan is het nog maar afwachten of we bij de beste nummers 2 horen. Zo ja, dan wordt het nog een helletocht. Nee, Rusland is nog ver weg om met Joop Zoetemelk te spreken.
Iets anders. De KNVB heeft deze week in haar oneindige wijsheid besloten de promotie-/degradatieregeling voor de Jupiler League af te schaffen. Voetballen de meeste clubs gewoon voor de kat zijn viool. Promotie van de 2e divisie naar de Jupiler League gaat ook niet door. Waarom zou je dan nog kampioen worden? Voor de eer, maar meer ook niet.
Bovenstaande strapatsen van de KNVB waren gisteren ook onderwerp van gesprek na afloop van de wedstrijd AFC – Jodan Boys. Ik heb niemand op enig begrip voor de bond kunnen betrappen. De bestuurders van AFC baalden ook stevig van het feit dat hun 1e zondagteam, dat in de 2e divisie speelt, meer op zaterdag dan op zondag speelt vanwege de vele zaterdagteams die in de 2e divisie zitten. Het prachtige grasveld van de Amsterdamse club ligt er trouwens puntgaaf bij. Geen wonder natuurlijk als alleen het 1e zondagteam er op mag spelen. Het eerste zaterdagteam was gewoon verbannen naar een aanpalend kunstgrasveld. Dat trouwens wel van een goede kwaliteit is begreep ik van de voetballers van Jodan Boys.
Mooie vereniging trouwens AFC. Meer dan 2100 leden heeft deze oudste Amsterdamse voetbalclub, opgericht in 1895. De club van Jack van Gelder. De club waar oud profs als Danny Landzaat en Kenneth Perez, om er maar een paar te noemen, wekelijks hun balletje trappen. En waar good old Sjaak Swart, ja hij was er gisteren ook weer, kind aan huis is. Het enorme complex wordt omringd door kantoorkolossen van de Zuidas. Een mooie oude kantine, met een antieke bar, maar kleedkamers uit het jaar nul. Slechts twee kleedkamers hebben eigen douches werd mij verteld. Maar er komt nieuwbouw werd mij ook verteld. Alles schuift een beetje op en er wordt zelfs een voetbalveld aangelegd bovenop een garage!
Mooi vond ik de spreuk boven de ingang naar de kantine: ‘Na noest doch vreugdevol gezwoeg, ontstond hier Sportprak Goed Genoeg’.
‘Amsterdam huilt, waar het eens heeft gelachen’. Amsterdam huilt om zijn burgemeester, maar kon gistermiddag op Sportpark Goed Genoeg toch ook lachen want ze veroverden drie belangrijke punten voor handhaving in de hoofdklasse zoals hun doelstelling is. Jammer voor De Jodan Boys want die staan na drie opeenvolgende nederlagen weer helemaal met beide voeten op de grond. De derde divisie is nog ver weg. Of ze gaan degraderen? Nee natuurlijk niet, wat is dat nou voor stomme vraag!
De bal rolt weer
Met de bekerwedstrijden is gisteren het voetbalseizoen 2017 – 2018 bij de amateurs van start gegaan. In vergelijking met voorgaande jaren een wijziging. Daar waar eerst de bekerwedstrijden in de poulefase tussen de competitiewedstrijden door werden gespeeld heeft de KNVB besloten dat de bekerwedstrijden in de poulefase voor aanvang van de competitie worden gespeeld. Ik begrijp dat men over het algemeen tevreden is met dit besluit. Het is niet allemaal kommer en kwel bij de bond en kunnen ze ook nog goede beslissingen nemen.
De competitie begint in het weekend van 23 en 24 september. Alleen voor de teams in de hoofdklasse is de competitie gisteren al begonnen. Voor de teams uit de 3e en 2e divisie vorige week trouwens al, maar die laat ik hier buiten beschouwing, want daar heb je het zo langzamerhand niet meer over amateurs.
Hoofdklasser De Jodan Boys trapte gisteren het nieuwe seizoen af met een uitwedstrijd tegen Swift in Amsterdam. Ik had De Jodan Boys de afgelopen maand slechts 1 keer zien voetballen in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Olympia en ik was benieuwd hoe het vernieuwde team van Dennis van den IJssel de competitie zou openen. Vertrouwde namen als Adil Akanoui, Martijn Jansen, Bram van Loon en Mitchel Heerkens zijn niet meer op het wedstrijdformulier terug te vinden.
Over wedstrijdformulier gesproken, ook hier heeft de KNVB weer iets uit de hoge hoed getoverd waar nog niet iedereen aan gewend is zo bleek mij gisteren. De wedstrijdgegevens moeten voortaan via een app worden ingevoerd. Lekker gemakkelijk voor de KNVB maar als verslaggever sta je dan toch even met je handen in het haar. Kreeg je vroeger een mooi wedstrijdformulier uitgedraaid, dat is dus nu niet meer mogelijk. Terug naar de oude tijden dat je met je bloknootje en je pen naar de trainers toe moet stappen om de opstelling te vragen. Uiteindelijk lukte het me, maar voor de pers is het allemaal wat lastiger geworden.
Het nieuwe Jodan Boys trapte af op het prachtige complex van AVV Swift aan het Olympiaplein, midden in de wijk Oud Zuid. Ik was er een aantal jaren geleden ook en het verschil met de accommodatie toen en nu is groot. Daar waar vroeger de kantine en de bestuurskamer je deden herinneren aan de tijden van ‘Toen was geluk heel gewoon’ stond er nu een ultra modern gebouw. Amsterdamse humor was met grote letters te lezen op de muur in de heren wc: ‘Soms moet er iets gebeuren, voordat er iets gebeurt’.
Dan de wedstrijd die werd bekeken door Vitesse trainer Henk Fraser. ‘Jodan Boys ken ik wel, maar Swift niet’ aldus Fraser, want Vitesse speelt a.s. dinsdag een bekerwedstrijd bij en tegen Swift. Ook Michael Reiziger en zelfs Wim Kieft lieten hun gezichten zien. Verder veel Goudse voetbalsupporters die in de eerste helft een min of meer gelijk opgaande strijd zagen met kleine mogelijkheden voor beide teams. Jodan Boys was in de 2e helft iets de bovenliggende partij, maar tot twee minuten voor tijd leek het, net zoals vorige jaar in Amsterdam, op een 0-0 uit te draaien, toen invaller Bradley el Idrissi de door de Goudse supporters hartstochtelijk begroete openingstreffer scoorde. De supporters rekenden zich al rijk en de spelers misschien ook, maar in de 93e minuut werd het toch nog 1–1. De jarige trainer van den IJssel kreeg geen drie punten als verjaardagscadeautje.
Het nieuwe Jodan Boys heeft mij wel kunnen bekoren. Mijn eerste indruk is dat het elftal sterker is dan vorig jaar, maar of je dat na 1 wedstrijd kunt beoordelen is de vraag. Volgende week komt Hoek naar de Sportlaan. En het gezegde ‘ons Zeeuwen bin zuunig’ ging gisteren voor de mannen uit Zeeuws Vlaanderen niet op want ze wonnen met de korfbalcijfers 5-4 van Smitshoek. Jodan Boys is gewaarschuwd!
Dat ene woord
Het is zondagmorgen vroeg. Het zonnetje schijnt en de bomen begroeten vrijwel geruisloos de nieuwe dag. In Rotterdam vraagt men zich vertwijfeld af of 14 mei 2017 als een legendarische dag de geschiedenis in zal gaan.
Even terug in de geschiedenis. In Arnhem wordt op 14 mei 1892 voetbalclub Vitesse opgericht. Op 14 mei 1900 worden de Olympische Spelen in Parijs geopend. De spiksplinternieuwe bondscoach Dick Advocaat wint met zijn club Zenit Sint Petersburg de UEFA Cup. En vandaag precies 20 jaar geleden is het groot feest in de Kuip want FC Barcelona wint de Europacup II door Paris Saint-Germain met 1-0 te verslaan. Spaanse vreugde versus Frans verdriet.
Vandaag, 20 jaar na de triomf van FC Barcelona is alle aandacht weer gericht op de Rotterdamse Kuip. ‘Feyenoordsupporter’ ben je niet voor je lol’ luidt een veel gebezigde term en dat hebben we de afgelopen week kunnen merken. Wat je ook deed, op de een of andere manier kwam dat ene woord Feyenoord ter sprake. Mensen waarvan ik niet dacht dat ze in sport geïnteresseerd waren kwamen woorden te kort om over het gebeuren van a.s. zondag te praten. Ik was gisteren bij de wedstrijd Jodan Boys – Hoek en daar was menigeen niet geïnteresseerd in het verloop van die wedstrijd maar keek men al verlangend naar de zondag uit.
Bij veel door de wol geverfde supporters zijn de tranen van het verlies van vorige week nog niet opgedroogd. Met angst en beven wordt uitgekeken naar vandaag. Ik ken supporters die al dagen woelend en met het klamme zweet op het voorhoofd de nachten doorbrengen. Lee Towers repeteert zich een slag in de rondte om vandaag zonder stotteren ‘zijn’ evergreen ‘You’ll never walk alone’ te laten schallen.
Zondagmiddag half 3. De aftrap. ‘It’s now or never’ om met Elvis Presley te spreken. Het is de kans om 18 jaar min of meer frustrerende jaren een halt toe te roepen. Ook veel Goudse voetballiefhebbers zullen vanmiddag naar Rotterdam zijn vertrokken om hiervan getuige te kunnen zijn. De wedstrijd van Olympia is zelfs vervroegd om de Olympianen de kans te geven naar de tv te kijken. Begrijpelijk want er had anders geen hond langs de lijn gestaan. Ook clubliefde kent zijn grenzen.
Afijn, u weet inmiddels hoe het is afgelopen. De Kuip is ontploft en dreunt op zijn grondvesten, maar gelukkig zijn de plannen voor een nieuw stadion goedgekeurd. Volwassen mannen en vrouwen vallen elkaar huilend van vreugde in de armen. Achttien jaar ellende wordt de komende uren en dagen met ongetwijfeld heel veel drank weggespoeld. ‘We gaan Europa in’ en ‘Laat Chelsea, Real Madrid, Bayern München, Juventus en Barcelona de borst maar nat maken’ wordt uit volle borst door het legioen gezongen. Lee Towers is van pure emotie de tekst van zijn lijflied vergeten, maar een kniesoor die daar op let. Op zo’n glorieus moment is voor de supporters zelfs een Amsterdamse schlager van Andre Hazes nog te pruimen.
De avond valt over Rotterdam. Het vuurwerk is gedoofd. De laatste supporters keren huiswaarts om zich morgen weer op een volle Coolsingel te melden. De droom is eindelijk uitgekomen. Rood en wit overheerst het straatbeeld. Tattooshops krijgen het weer druk want nu is het echt weer. YES! Feyenoord is even top of the bill. En nu maar hopen dat randdebielen de zaak weer niet gaan verpesten.
De grote rugbyambassadeur
Na het recente overlijden van DONK-icoon Jober Thoen heeft de Goudse sportwereld vorige week zondag in de persoon van Hans Blijenberg weer een markante sportman verloren. Hans overleed tijdens zijn vakantie in Indonesië op de veel te jonge leeftijd van 71 jaar.
Hans Blijenberg, de grote rugbypromotor. Hans begon op zijn 22e in Hilversum met rugbyen. Van zijn rugbycapaciteiten weet ik eigenlijk niets, maar van zijn bestuurderscarrière wel het een en ander want daar kon hij smakelijk over vertellen. Mooie verhalen over zijn tijd als teammanager van de nationale jeugdselecties, zijn tijd als voorzitter van de Nederlandse Rugby Bond en zijn vele buitenlandse reizen naar o.a. internationale congressen.
Ik leerde Hans Blijenberg in 1978 kennen. Hij was toen bedrijfsleider van de Goudse zwembaden en ik was net aangenomen als administratief medewerker bij de Sportstichting, de voorloper van Sportpunt.Gouda. Bij mijn introductieprogramma nam Hans mij op sleeptouw langs de Goudse zwembaden, waaronder het legendarische Torenbad.
Ik kreeg al snel te horen dat Hans een groot rugbyliefhebber was en het was dan ook niet verwonderlijk dat hij in juni 1980 een van de initiatiefnemers was voor de oprichting van een Goudse rugbyclub, R.F.C. Gouda. Als ik als verslaggever bij deze mooie club aanwezig was kwam ik Hans, zeker in het begin regelmatig tegen. Dan heb ik het vooral over de tijd dat er gespeeld werd op het complex aan de Nieuwe Gouwe.
Ook toen ik geen collega meer was van Hans kwam ik hem nog regelmatig tegen en pikten we wel eens een terrasje om bij te bomen. Ik weet nog goed dat Hans en ik verschilden van mening over vrouwen in de rugbysport. Hans vond rugby geen vrouwensport. Ik weet niet of hij daarover ooit van mening is veranderd. Ik kan het hem helaas niet meer vragen.
Hans sukkelde al jaren met zijn gezondheid en we zagen elkaar minder. Toen Hans bij mij in de buurt woonde kwamen we elkaar ook tegen bij het uitlaten van onze honden. Als mijn hond Bas hem zag dan wist hij zeker dat er weer een voorraad hondenbrokjes in aantocht was.
De laatste tijd zag ik Hans nog sporadisch. Heel af en toe bij een rugbywedstrijd en in het winkelcentrum Bloemendaal. We stonden dan soms zo maar een half uur te babbelen. We hadden het o.a. over een reünie van de oud stafmedewerkers van de Sportstichting. Jaren geleden hebben we dit al eens gedaan en wij vonden het tijd voor een herhaling.
Die reünie van de Sportstichting gaat er hopelijk toch nog komen, alleen zal Hans Blijenberg ontbreken. We zullen hem missen, deze grote Nederlandse ambassadeur van de rugbysport.
Volleybal in Gouda
Ik zette gisteren op mijn Facebookpagina dat ik een drukke dag voor de boeg had. Je moet er tenslotte wat voor overhebben als vrijwilliger. Maar dat doe ik graag. Het was mooi weer, dus absoluut geen reden tot klagen. Ik begaf me eerst op de fiets naar de Roei- en Zeilvereniging Gouda waar een Open Dag was. Met een bootje het water op en mooie opnamen gemaakt. Binnenkort op Gouwestad TV te zien.
Na even snel een paar boterhammen naar binnen te hebben gewerkt op naar het Groenhovenpark voor een verslag van de voetbalwedstrijd Gouda – Aarlanderveen. Dat was een regelrechte afknapper, vooral voor de thuisploeg. Heb je nog hoop om de nacompetitie te bereiken, verlies je met maar liefst 1-5 van laagvlieger Aarlanderveen. Hoewel de wonderen de wereld nog niet uit zijn, lijkt ‘uithuilen en opnieuw beginnen’ mij het motto. Met de Pasen even lekker wat eitjes rapen en misschien geeft dat dan toch nog inspiratie tot een eindsprint.
Zoals ik aan het begin al zei, ik plaatste een bericht op mijn Facebookpagina en kreeg meteen een reactie van John Stubbe. ‘Altijd weer dat voetbal, wanneer zie ik je een keer bij VollinGo op de tribune’. Ik heb hem geantwoord dat ik misschien vanavond (zaterdagavond) dus, langs zou komen. En toen Ruud Montagne ook nog appte dat de dames van Vollingo kampioen konden worden, kon ik natuurlijk niets anders doen dan naar sporthal De Zebra gaan.
Het was gezellig druk in De Zebra en de Goudse dames lieten er geen gras over groeien. Hoewel het leek of ze af en toe de concentratie even kwijt waren wonnen ze met 4-0 van tegenstander Spaarnestad en waren kampioen.
Het kampioenschap van VollinGo zat er al een tijdje aan te komen, maar telkens als ik over het kampioenschap begon hield John Stubbe de boot af en zei dat de weg nog lang was. Ja dat ken ik. Was het niet Joop Zoetemelk die altijd zei: ‘de weg naar Parijs is nog lang’.
Misschien was het tactiek van Stubbe en wilde hij zijn dames scherp houden. Hoe dan ook ze werden dus gisteravond kampioen en promoveren naar de 1e divisie. Een voorbode dat de glorieuze tijden van het Goudse volleybal weer terugkeren? Ik mag het hopen.
Alleen beste John, ik heb je gisteravond gemist. Op het moment suprême ben jij uitgerekend naar een korfbalwedstrijd! Oké, niet zo maar een korfbalwedstrijd. Ik begreep dat je speaker was bij de korfbalfinale in de Ziggo Dome! Die datum lag natuurlijk al lang vast en werk gaat voor het meisje. Ik begrijp dat. Had je dan toch geen rekening gehouden met een kampioenschap van je dames op 8 april? Maar ik neem aan dat je na afloop van die korfbalfinale snel naar Gouda bent geracet om op in de feestelijk versierde Zebra de VollinGo Karaoka Night het kampioenschap van je dames mee te vieren.
Van harte proficiat John en succes in de 1e klasse.
De kleine generaal
‘Met Jober Thoen’. Deze bekende drie woorden hoorde ik regelmatig zondagmorgen via de telefoon als ik naar SV DONK belde om te vragen of Jober Thoen mee ging naar de uitwedstrijd van DONK 1. Eigenlijk was het vragen naar de bekende weg, want natuurlijk ging Jober naar de uitwedstrijd van zijn cluppie. ‘Moet ik verslag geven’ vroeg hij dan met zijn karakteristieke stem. ‘Ja Jober, graag, dan zet ik je ook in het draaiboek van Gouwestad Sport’. ‘Ja ja, doe ik’ was altijd zijn antwoord.
Maar ik hoef nu helaas zondagmorgen niet meer naar SV DONK te bellen want we zullen de krakende stem van Jober nooit meer horen. Ik hoefde hem vanmorgen niet meer te vragen of hij naar Groeneweg – DONK ging. De sympathieke Donkiaan overleed woensdagmorgen. Zo sta je midden in het leven en zo is het ineens afgelopen. Alles van waarde is weerloos schreef de dichter Lucebert en dat is weer een waarheid als een koe.
Voor velen is het nog niet te bevatten dat deze kleine generaal zoals ik hem altijd liefkozend noemde er niet meer is. Zijn dood heeft een groot gat geslagen. Niet alleen in de DONK familie maar in de gehele Goudse voetbalwereld. Wie kende hem niet, dat kleine mannetje dat altijd en overal aanwezig leek te zijn. Ik zou wel eens willen weten hoeveel wedstrijd-formulieren hij als wedstrijdsecretaris heeft ingevuld. En hoeveel scheidsrechters hij heeft ontvangen. Hoeveel bekertjes thee zal hij tijdens de rust van voetbalwedstrijden hebben uitgedeeld. We zullen het nooit meer te weten komen.
Zoals velen heb ook ik heel mooie herinneringen aan Jober Thoen. Ik zal er eentje vertellen. Jaren geleden liep een dame bij VEP te leuren met lootjes. ‘Hoeveel heb je er nog’ vroeg Jober en toen de mevrouw min of meer beteuterd zei dat zij nog twee volle boekjes had, trok Jober zijn portemonnee en kocht tot verbazing van de mevrouw alles op. Na afloop had hij uiteraard prijzen gewonnen, maar hij kon of had geen zin om al die prijzen mee naar Gouda te nemen. ‘Hou maar, voor de jeugd’ zei hij tegen de verblufte Woerdenaren.
Jober Thoen is dood en hij laat zoals gezegd een enorm gat achter. Hartverwarmend waren de vele reacties naar aanleiding van zijn overlijden. Hieruit blijkt zijn ongelofelijke populariteit.
De Goudse voetbalwereld is een kleurrijk persoon kwijt. Zeg maar gerust dat ze een icoon hebben verloren. Tijdens de laatste nieuwjaarsreceptie werd hij benoemd tot erelid en als er één dat verdiende was het Jober Thoen. De naam Jober Thoen zal hopelijk nog lang in het geheugen van voetbalminnend Gouda voortleven. Is het misschien een idee om als ultiem eerbetoon aan de kleine generaal bv. de tribune van SV DONK om te dopen in de Jober Thoen tribune?
Rust in vrede kleine generaal!
De vrijwilliger
Buiten Noord Brabant had deze week volgens mij nog nooit iemand gehoord van de voetbalvereniging Bladella uit Bladel. VV Bladella, opgericht op 10 augustus 1910. Een voetbalvereniging die dus al meer dan een eeuw bestaat. De afgelopen week was de wereld te klein en struikelde Jan en Alleman over het besluit van het bestuur van Bladella om vier jeugdspelers te royeren die niet genoeg loten voor de Nieuwjaarsloterij hadden verkocht. “Schande, hoe durven ze” was nog zo ongeveer de minst verregaande reactie. Maar zoals altijd zijn er ook eencelligen bij wie de stoppen meteen doorslaan en de meest idiote bedreigingen uitten. En vaak zijn dat figuren die van de hoed noch de rand weten, maar bij het eerste beste moord en brand schreeuwen. Zelfs de KNVB mengde zich in de discussie, maar die moeten wat mij betreft helemaal hun mond houden. Ik heb regelmatig de indruk dat deze bond er niet voor de verenigingen is, maar ter meerdere eer en glorie van zichzelf.
Ik vind het ook nogal wat dat het bestuur overgaat tot het royeren van die vier spelertjes. Die kun je niets kwalijk nemen, want zij worden ook maar met een opdracht opgezadeld. Op de rol van hun ouders is wel het nodige aan te merken, want ik begrijp dat dit beleid tijdens een Algemene Leden Vergadering van de club is aangenomen. Dan moet je achteraf niet zeuren en gewoon het ontbrekende bedrag bij leggen. En dat het bestuur desondanks de rug recht houdt is ook wel te prijzen.
Vrijwilligers liggen de laatste jaren niet meer voor het oprapen. De tijden dat er bij sportclubs voorzitters rondliepen die dat meer dan 25 jaar deden liggen ver achter ons. Voorzitterstypes als Dolf van der Speld van ONA en Bart van der Sprong van DONK zie je niet meer. De heer Oussoren stond decennia lang synoniem voor GRTC Excelsior. Regelmatig lees je oproepen voor vrijwilligers. Oproepen voor jeugdleiders, scheidsrechters, ouders die hun kinderen naar de wedstrijden willen rijden. En vooral ook barmedewerkers. Het komt regelmatig voor dat de bar wegens gebrek aan personeel op bepaalde tijden gewoon gesloten is. Bij CVC Reeuwijk was de nood een aantal jaren zelfs zo hoog dat de gehele horeca van de club is uitbesteed.
Maar gelukkig zijn ze er nog, die vrijwilligers die bijna al hun vrije tijd opofferen. Iedere sportvereniging heeft wel een of meerdere van die mensen die ik er van verdenk dat ze zelfs een bed bij hun club hebben staan. Mooie voorbeelden zijn de schoonmaakploegen die vaak op maandmorgen de rotzooi van het weekend opruimen. Tijdens het Sportgala vorige week vrijdag werd ook een aantal vrijwilligers in het zonnetje gezet. Iemand die meer dan 20 jaar elke zaterdag achter de kassa zit moet je koesteren. Ik kwam gistermorgen Ronald van Zwienen tegen. Jaren zelf voorzitter geweest van Vires et Celeritas en nog steeds actief binnen de Goudse handbalvereniging. Net als zijn halve familie. Je moet er als club toch niet aan denken dat de firma van Zwienen er om welke reden dan ook de brui aan geeft. Dan heb je als club een groot probleem lijkt mij.
Het zal allemaal wel met de tijdgeest te maken hebben. De individualisering slaat toe in onze maatschappij. Een gegeven waar je nu eenmaal mee te maken hebt. Maar het is wel erg gemakkelijk om langs de lijn allerlei commentaar te leveren zonder zelf de handen uit de mouwen te steken. Je bent tenslotte lid van een vereniging en kies je daarvoor dan betekent dat niet alleen de lusten, maar ook de lasten te dragen. Het is wel heel gemakkelijk om zaterdagmorgen om 9 uur je kind te droppen, hem of haar 5 euro in de hand te stoppen om een frietje en een colaatje te kunnen kopen en zoon-/dochterlief ’s middags om 3 uur weer te komen ophalen. Bestuursleden doen het in de ogen van velen nooit goed. Maar doe het dan lekker zelf zou ik willen zeggen.
De meeste sportverenigingen hebben een vrijwilligersbeleid. Een beleid waarin het ook mogelijk is om vrijwilligerstaken af te kopen. Nu zijn er principiële tegenstanders van, maar je moet als club toch wat. Ik ben hier in ieder geval niet op tegen, maar het komt het echte clubgevoel niet ten goede. Is het nou echt te veel gevraagd om b.v. 2 of hooguit 3 keer per seizoen een keer achter de bar te staan? Of andere klusjes te doen? Ik dacht het niet.
De gekte neemt toe
Hoewel het nog ruim een maand duurt voordat Jodan Boys in Arnhem tegen Vitesse speelt, neemt de gekte rondom deze bekerwedstrijd al groteske vormen aan. Deze week werd bekend dat Jodan Boys in totaal 1900 supporters mee mag nemen naar de Gelredome. 1500 Kaarten voor het uitvak voor supporters en dan nog 400 kaarten voor sponsoren en genodigden. Busmaatschappijen wrijven zich nu al in de handen, want er is op woensdag 14 december werk aan de winkel. Alle verloven van buschauffeurs zijn ingetrokken. Ook voor de Goudse middenstand zijn het wonderlijke maar fijne dagen. Jodan Boys tompouces en Jodan Boys chocoladeletters vliegen over de toonbank. Radio 2 dj Gerard Ekdom maakt overuren met zijn hilarische filmpjes.
De Goudse gemeenteraad overweegt zelfs om de geplande raadsvergadering van woensdag 14 december te verschuiven. Het moet niet gekker worden natuurlijk. Ineens is iedereen voetballiefhebber, ook zij die mogelijk nog nooit een wedstrijd van de Jodan Boys hebben bijgewoond. Maar het gaat er om om gezien te worden. Niets menselijks is ook politici vreemd. Maar er is in ieder geval belangstelling! En ach, de stad heeft wekenlang zonder bestuur gezeten, dus kan die ene dag er ook nog wel bij. En Gouda promotie is natuurlijk nooit weg. En je weet nooit waar het goed voor is.
Ik deed gisteren verslag van de wedstrijd Ter Leede – Jodan Boys. Het was steenkoud langs de lijn op de ‘Roodemolen’ in Sassenheim. De Goudse supporters waren weer massaal naar de Bollenstreek getrokken en dan komen die prachtige speciale Jodan Boys sjaals van de legendarische wedstrijd tegen Go Ahead Eagles geweldig van pas. Alleen moet Jodan Boys in Arnhem wel beter spelen dan gisteren, want anders wordt het een droeve afloop. Ik weiger in ieder geval een voorspelling te doen, hoewel ik nergens meer van sta te kijken.