Gerritschinkel.nl Columns & meer

13jan/200

Steve Strong and the Jackknife Truckers – F.U.N.

Steve Strong and the Jackknife Truckers is voor mij een volslagen onbekende band. Maar dat is misschien ook niet zo vreemd want deze band uit Kansas City, Missouri, is nog geen jaar geleden opgericht. Dit Amerikaanse trio bestaat uit Steve Strong (gitaren, bas, zang), Dave Evans (leadgitaar) en Mark McMann (drums). Het afgelopen jaar is de band bezig geweest met het schrijven van songs en het opnemen daarvan. Deze songs zijn samengebracht op hun debuutalbum F.U.N. dat in oktober 2019 werd uitgebracht.

Op F.U.N. staan 12 veelal puntige songs die gemiddeld zo’n 3 minuten duren. De openingsnummers F.U.N. en That girl is dynamite, zijn uptempo melodieuze rockers met een rockabilly sound en die me doen denken aan het werk van The Fabulous Thunderbirds. Beide songs zijn vorig jaar ook als single uitgebracht. I like to drink beer is vrolijke midtempo countryrock en in de energieke uptempo rocker  Turn the lights down low gaan de gitaren er weer tegenaan. Het tempo blijft daarna hoog in de countryrocker Am I to blame. Prachtig dobro- en banjospel is te horen in het mooie Better place than I found. Defective blue is ‘gewoon’ prettig in het gehoor liggende americana. Een rustpunt is de ballad Gone. De uptempo countryrocker The mess around doet me sterk denken aan The Flying Burrito Brothers. Fraai banjospel is daarna weer te horen in de ballad I don’t know how to make you happy en in het midtempo Don’t want let you go is zelfs een orgel te horen. Het album wordt afgesloten met Broken down wings. Het nummer begint en eindigt met acapella zang van Steve en Leslie Schuh. En de banjo is ook weer present. Een heel mooie song.

Conclusie: Mijn muzikale kennismaking met Steve Strong and the Jackknife Truckers is mij goed bevallen. Op F.U.N. horen we een energieke band die muziek zonder poespas maakt. De albumtitel dekt de lading. Zeer goed te pruimen.

Tracks:

  1. F.U.N.
  2. That girl is dynamite
  3. I like to drink beer
  4. Turn the lights down low
  5. Am I to blame
  6. Better place than I found
  7. Defective blue
  8. Gone
  9. The mess around
  10. I don’t know how to make you happy
  11. Don’t want let you go
  12. Broken down wings

Line-up

  • Steve Strong – gitaren, bas, zang, keys, banjo, fiddle
  • Dave Evans – leadgitaar
  • Mark McMann – drums

Gastmusici:

  • Randy Singleton – dobro
  • Ryan Strong – drums (track 8)
  • Leslie Schuh – backing vocals (track 12)
  • Mark Hudson – drums (track 3)
13jan/200

2020

Het sportjaar 2020 is voorzichtig begonnen en zal de komende weken weer in volle hevigheid losbarsten. Op de nieuwjaarsrecepties waar ik de afgelopen week aanwezig was voerde optimisme voor het nieuwe sportjaar de boventoon. Sportief zit het dus wel snor mag ik hier uit afleiden. Maar er werd ook zorg uitgesproken, want het wordt voor sportclubs steeds moeilijker om voldoende vrijwilligers te krijgen. En een sportclub drijft nu eenmaal op vrijwilligers. Zonder scheidsrechter, elftalbegeleider, onderhoudsman, barpersoneel, wedstrijdsecretaris, ouders die hun kinderen naar wedstrijden rijden en bestuursleden kun je als sportclub wel inpakken en wegwezen. Het verloop in het vrijwilligersbestand is tegenwoordig groot. Iedereen heeft het druk en men staat, om welke redenen dan ook, niet te trappelen om de vrijwillige handen uit de vrijwillige mouwen te steken. Een maatschappelijke trend die helaas ook voor de sportwereld op gaat. De oudjes doen het nog wel, maar de jeugd staat helaas niet te springen.

Maar terug naar het optimisme. Voor een aantal Goudse sportclubs is 2020 een speciaal jaar. Ik licht er een paar uit. SV DONK is aan hun jubileumjaar begonnen en gaat het feit dat ze dit jaar een eeuw oud zijn groots vieren. De creatie van Pater van den Donk en de heer Karsbergen is na een eeuw nog springlevend. SV Gouda gaat in juni een feestje bouwen om te vieren dat het 50 jaar geleden is dat de zaterdagtak werd opgericht. In diezelfde maand is het ongetwijfeld ook groot feest bij RFC Gouda. Nu hebben de Goudse rugbyers nooit veel moeite met de zgn. derde helft, maar de derde helft om het 40-jarig jubileum te vieren zal ongetwijfeld zeer speciaal worden.

Mijn voorzichtige voorspelling is dat het een mooi sportjaar wordt.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties