Gerritschinkel.nl Columns & meer

11jul/190

Jamie Freeman – Dreams about falling

Van de uit Lewes, East Sussex, afkomstige Britse singer-songwriter Jamie Freeman (broer van de BAFTA en Emmy Award winnaar Martin Freeman, a.k.a. Dr. Watson), verscheen in 2011 het debuutalbum Just you. Het 2e album van zijn band, The Jamie Freeman Agreement, 100 Miles from Town uit 2013 bevat vooral alternatieve folkmuziek.

Na de ep Hasia dreams uit 2017 verscheen vorige maand het nieuwe album van Jamie Freeman.

Het album Dreams about falling is opgenomen in Skinny Elephant in Nashville, Tennessee. Producer is Neilson Hubbard, de man die een Grammy nominatie kreeg voor zijn productie van het album Rifles and Rosary beads van Mary Gauthier. De 11 songs op het album zijn geschreven door Freeman zelf dan wel samen met countryzangeres Angaleena Presley (Pistol Annies), de Noord Ierse folkzanger Ben Glover, de Canadese singer-songwriter Brandy Zdan, de Amerikaanse singer-songwriter Michael Logen, de Amerikaanse singer-songwriter Amy Speace, Telisha en Dough Williams (Wild Ponies), en de uit Kentucky afkomstige dichteres Amy Tudor.

Het album opent uptempo en melodieus met de single All in the name. Down range vertelt daarna het verhaal van een veteraan die terugkeert uit de Golfoorlog. Het is een ontroerend liefdeslied over de vrouw die haar man bij terugkomst uit de oorlog niet meer herkent en haar ‘oude’ man terug wil. Angaleena Presley zingt hier het duet met Freeman en Barry Walsh (echtgenoot van Gretchen Peters) speelt mooi piano. Samen met Ben Glover schreef Freeman The fire. Zij schreven dit nummer enkele weken na de brand in de Glenfelltoren in de Londense wijk Kensingon in juni 2017. In het stevige Standing on a star, worden herinneringen opgehaald die Freeman opdeed tijdens zijn optredens in Union Music Store, en waar hij tal van vrienden opdeed. Stevig is daarna ook het door drums gedragen Rum and smoke, een song over een kind dat opgevoed wordt door alcoholistische ouders. Het chorus van dit samen met Wild Ponies geschreven lied “My dad did all my drinking for me” is veelzeggend. The deer begint lekker folky met zang en akoestische gitaar, maar geleidelijk aan maakt de band er een Stones-achtige rocker van. Mooi is het duet met de mede door Amy Speace geschreven ballad The man I want to be. Heavy gaat het er aan toe in Darker wave, een soort gebed voor de kids die niet willen opgroeien zoals van hen wordt verwacht maar hun eigen leven willen leiden. Jamie Freeman schreef dit nummer samen met dichteres Amy Tudor. I miss those bars is weer een ballad samen met Angaleena Presley geschreven. Het slotnummer Match among the ashes is een mooie akoestische song met fraaie instrumentale bandintermezzo’s over jeugdherinneringen van Jamie Freeman.

Conclusie:  Dreams about falling is een heel fraai album waar liefhebbers van alternatieve folk, country en americana de vingers bij af likken. Topalbum!

Tracks:

  1. All in the name
  2. Down range (feat. Angaleena Presley)
  3. The fire
  4. Standing on a star (feat. Brandy Zdan)
  5. Rum and smoke
  6. The deer
  7. The man I want to be (feat. Amy Speace)
  8. Darker wave
  9. I miss those bars
  10. Match among the ashes

Line-up:

  • Jamie Freeman – zang, elektrische en akoestische gitaar
  • Will Kimbrough – elektrische en akoestische gitaar
  • Neilson Hubbard – hammond, mellotron, piano, percussie, backing vocals
  • Michael Rinne – bas
  • Evan Hutchings – drums, percussie
  • Barry Walsh – piano
  • Siobhan Kennedy – backing vocals
  • Julie Adams – cello

 

10jul/190

Oh Susanna – Johnstown 20th Anniversary (remastered en extended)

De Canadese singer-songwriter Suzie Ungerleider (1971) groeit op in Vancouver, British Columbia en woont tegenwoordig in Toronto. Zij is sinds 1997 actief in de muziek onder haar alter ego Oh Susanna. De naam Oh Susanna heeft zij ontleend aan de titel van een liedje dat Stephen Foster in 1848 schreef en dat zich gedurende de Goldrush in California (1848 – 1855) tot een volksliedje ontwikkelde. Het liedje is sindsdien een klassieker in de Amerikaanse folkmuziek.

Oh Suzanna is ook de titel van Ungerleider’s eerste ep met zeven songs die in 1997 verschijnt. Twee jaar later, in het voorjaar van 1999, brengt zij haar debuutalbum Johnstown uit. Dit album is geproduceerd door Grammy Award winnaar Peter J. Moore (Cowboys Junkies, The Band, The Clash) in zijn studio in Beaconsfield Street in Toronto. Johnstown krijgt lovende recensies en wordt nu als een hedendaags folk-noire meesterwerk beschouwd.

Het album Johnstown werd eind mei 2019, ter ere van het 20-jarige jubileum van dit debuutalbum, opnieuw uitgebracht. Geremasterd en voorzien van vijf bonustracks.

De eerste twee songs, het titelnummer Johnstown en You’ll always be zijn stevige ballads waarin meteen al de gedreven zang van Ungerleider opvalt. Prachtig en intens is daarna de zang in het wonderschone Alabaster, met fraai akoestisch gitaarspel, viool, sitar en piano. Old Kate opent met een piano-intro en verder is de ‘luie’ elektrische gitaarsolo lekker. In The bridge overheerst weer de fraaie intense zang naast viool en keyboard. Na het korte Oh my good ol’ gal en het subtiel geïnstrumenteerde Walking, wordt Parallel rail gekenmerkt door een slepende lapsteel, banjo en mandoline. Steviger wordt het weer in Pueblo met de sterke zang (hoge en lage octaven worden moeiteloos afgewisseld). Black dirt road en Home soon (the cherry song) zijn vrijwel akoestisch (gitaar en zang) met minimale subtiele begeleiding. In de fraaie ballad Tangled & wild wordt de luisteraar getrakteerd op is een mooie lapsteelsolo.

De vijf bonustracks zijn akoestische uitvoeringen van songs die op het originele album staan met alleen Suzie Ungerleider die zich op akoestische gitaar begeleidt.

Conclusie: Na 20 jaar heeft Johnstown nog niets aan zeggingskracht verloren. Uitmuntend album van een uitstekende zangeres.

Tracks:

  1. Johnstown
  2. You’ll always be
  3. Alabaster
  4. Old Kate
  5. The bridge
  6. Oh my good ol’ gal
  7. Walking
  8. Parallel rail
  9. Pueblo
  10. Back dirt road
  11. Home soon (the cherry song)
  12. Tangled & wild

Bonustracks:

  1. Old Kate (from a shot of O Susanna)
  2. Johnstown (form a shot of O Susanna)
  3. O my good ol’ gal (from a shot of Oh Susanna)
  4. You’ll always be (from a shot of Oh Susanna)
  5. Alabaster (from a shot of Oh Susanna)

Line-up:

  • Suzie Ungerleider – zang, gitaar, tamboerijn, banjo
  • Bazil Donovan – bas
  • Joel Anderson – drums
  • Bob Egan – gitaar, lapsteel, mandoline
  • Veda Hille – piano, zang (track 2,3,4,5,9,12)
  • Rob Phillipp – sitar (track 3)
  • Peter Moore – temple bells (track 6)
  • Annie Lindsay – viool (track 3,5)
  • Kinnie Starr – zang (track 2)
8jul/190

Sportzomer

De Oranje Leeuwinnen hebben het niet gered. De VS bleken uiteindelijk toch een maatje te groot. Jammer, maar helaas. Toch hebben de vrouwen de afgelopen weken veel aandacht naar zich toegetrokken. Iedereen had uiteraard een mening. Nederland kende weer zo’n 17 miljoen bondscoaches en notoire azijnzeikers kropen uit hun duistere holen om het vrouwenvoetbal tot de grond toe af te breken. Niet iedereen houdt van vrouwenvoetbal, dat is ieders goed recht, maar de abjecte, respectloze en soms ronduit discriminerende tweets die ik voorbij zag komen hebben mij verbijsterd. De afzenders verlangen weer naar het ‘echte’ voetbal waar ze van gekkigheid niet weten hoe ze elkaar moeten aftroeven met absurde transferbedragen. Om over andere uitwassen nog maar te zwijgen.

De sportkaternen van de maandagochtendkranten pakten groots uit met paginagrote artikelen over de Oranje Leeuwinnen. Ook op radio en tv was men nog niet uitgepraat en werd voor de zoveelste keer nog maar weer eens de mening gevraagd van ‘kenners’. Alsof we daar de afgelopen weken al niet mee waren doodgegooid.

Dat de maandagochtendkranten aandacht besteden een de Oranje Leeuwinnen is meer dan terecht, maar het gaat wel ten koste van andere sporten. Het Nederlands vrouwenteam, met de Goudse Julia van der Sprong, werd zondag in Rotterdam Europees kampioen rolstoelbasketbal. Deze topprestatie werd afgedaan met welgeteld 20 woorden in een achterafje. Maar misschien wordt dit in de loop van de week nog goedgemaakt.

We zitten midden in de sportzomer van 2019. Alle ogen zijn nu gericht op de Tour de France, waarin de Nederlandse renners flitsend zijn gestart. Eind deze week hoop ik op mijn vakantieadres in Vlaanderen te zitten. België, een land waar de komende weken alles om  wielrennen draait. Ik verheug me er op.

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
4jul/190

The Kik – Boudewijn de Groot’s Voor de overlevenden & Picknick live

“Als Boudewijn de Groot zijn oude repertoire niet meer wil zingen, moeten wij het maar doen’. Dat zal The Kik ongetwijfeld hebben gedacht toen ze besloten om een tweetal klassieke albums van Boudewijn de Groot integraal op de plaat te zetten. En integraal met een groot orkest in het theater te gaan spelen. Boudewijn de Groot gaf zelf toestemming. Sterker nog, hij was vol lof en zei zelfs dat The Kik zijn songs nieuw leven gaf.

De twee klassieke albums van Boudewijn de Groot die een nieuw leven krijgen geschonken door The Kik zijn Voor de overlevenden en Picknick.  Beide albums werden destijds geproduceerd door Tony Vos en kregen ook een Edison.

Eind mei verscheen het dubbele live-album van The Kik met de integrale uitvoering van de eerder genoemde albums. Volgens zanger Dave von Raven de twee allerbeste albums die ooit in Nederland zijn gemaakt. Voor de live uitvoering door The Kik moesten wel alle orkestarrangementen worden herschreven omdat de originele arrangementen van Bert Paige waren weggegooid(!).

Cd 1, de integrale uitvoering van Voor de overlevenden, het 2e album van Boudewijn de Groot uit 1966, bevat ballades en uptempo songs. Bekende nummers als Naast jou, dat Boudewijn de Groot zelf destijds live vertolkte in een duet met Jan Rot, het overbekende Testament, destijds slechts een B-kantje van een single. Natuurlijk Het land van Maas en Waal, de grote hit van Boudewijn de Groot, en het fraaie Verdronken vlinder.

Cd 2 is andere koek. Het album Picknick, het 3e album van Boudewijn de Groot uit 1968, bevat vooral psychedelische rock en barok. De Groot werd destijds beïnvloed door de flowerpower en The Beatles (Sgt. Pepper’s lonely hearts club band). De invloeden van The Beatles zijn ook bij The Kik te horen in songs als Ballade voor de vriendinnen van een nacht en Cinderella. Ook hier weer ballades en uptempo songs. De nieuwe arrangementen zijn zeer fraai zoals b.v. in Canzone 4711 en Mensen om me heen. Eva, De tuin der lusten en Megaton, vormen het drieluik ‘Tuin der Lusten’ van Jeroen Bosch. Het sluitstuk is Prikkebeen, de grote hit van Boudewijn de Groot die hij destijds met Elly Nieman opnam. En diezelfde Elly Nieman is nu ook aanwezig, samen met Jolien Damsma.

Conclusie: The Kik vertolkt de songs van Boudewijn de Groot met verve, hoewel het hierbij soms even wennen is aan de Rotterdamse tongval van von Raven. De nieuwe arrangementen mogen er ook zijn. Een bezoek aan het theater kan ik aanbevelen.

Tracks cd 1:

  1. Voor de overlevenden
  2. Lied voor een kind dat bang is in het donker
  3. De wilde jager
  4. Naast jou
  5. Testament
  6. De vrienden van vroeger
  7. Ze zijn niet meer als toen
  8. Zonder vrienden kan ik niet
  9. Het land van Maas en Waal
  10. Verdronken vlinder
  11. Beneden alle peil
  12. Ken je dat land

Tracks cd 2:

  1. Picknick
  2. Ballade van de vriendinnen van een nacht
  3. Cinderella
  4. Ballade van wat beter is
  5. Tegenland
  6. Mensen om me heen
  7. Canzone 4711
  8. Eva
  9. De tuin der lusten
  10. Megaton
  11. Glazen stilte
  12. Prikkebeen (feat. Elly Nieman en Jolien Damsma)

Line-up The Kik:

  • Dave von Raven – gitaar, zang
  • Arjan Spies – gitaar, zang
  • Paul Zoontjes – keyboards
  • Marcel Groenewegen -  bas
  • Ries Doms – drums

 

2jul/190

The BB King Blues Band – The soul of the king

B.B. King (1925 – 2015) wordt door velen beschouwd als een van de grootste bluesartiesten aller tijden. Zijn leven begon in het diepe zuiden van de VS op een katoenplantage in Mississippi en eindigde in de top van de bluesmuziek. Muziekblad Rolling Stone plaatste in 2016 B.B. King achter Jimi Hendrix, Eric Clapton, Jimmy Page, Keith Richards en Jeff Beck op de 6e plaats in de top 100 van beste gitaristen aller tijden.

B.B. King is al weer ruim 4 jaar niet meer onder ons, maar zijn muziek is nog springlevend. Zowel oudere als jongere muziekliefhebbers zijn nog steeds gefascineerd door de muziek van deze blueslegende en zijn gitaarspel heeft nog steeds aantrekkingskracht op jonge gitaristen.

Afgelopen maand verscheen het album The soul of the king van The BB King Blues Band. Op dit album brengen muzikanten die B.B. King decennia lang terzijde stonden een ode aan hun voormalige bandleider. Gastrollen zijn er op dit album van o.a. Kenny Neal, Kenny Wayne Shepherd, Taj Mahal en Joe Louis Walker.

De opener Irene, Irene zet met de indringende rauwe zang van Russel Jackson, de coole blazerssectie en priemend gitaarwerk van Kenny Wayne Shepherd meteen de toon van dit album. Van de ballad Sweet little angel druipt de soul af. Met Kenny Neal zang en gitaar blazen de fantastische blazers dit nummer van de meester uit 1965 naar grote hoogte. In There must be a better world somewhere, de titeltrack van King’s album uit 1981, pakt Eric Demmer de hoofdrol met zijn altsax, naast de gedreven soulvolle zang van Diunna Greenleaf. Taj Mahal speelt gitaar in BB’s funky blues Paying the coast to be the boss en neemt met Mary Griffin ook de vocalen voor zijn rekening. De saxsolo van Demmer mag er ook weer zijn. In de door de sterke ritmesectie gedragen pompende shuffle Low down soleren Lamar Boulet op trompet en Kirk Joseph op tuba. She’s the one is een prachtige ballad van componist Eric Demmer met zijn enigszins hese zang en zijn tenorsax en met de  meanderende orgeltonen van Darrell Lavigne. Het tempo gaat omhoog in het funky Taking care of business, met een splijtende gitaarsolo van Wilbert Crosby. Becoming the blues komt langzaam op gang, maar ‘ontspoort’ vervolgens heerlijk met piano, een gitaarsolo van Crosby, een mondharmonicasolo van Kenny Neal en zangduetten van Russel Jackson en Diunna Greenleaf. Van een hoog Stax-gehalte is Hey there pretty woman. Een spetterende saxsolo en zang van bandleider James Bolden. Bolden neemt ook de zang voor zijn rekening in Here today gone tomorrow, een soulblues met blazers, fraai basspel en een flonkerende jazzy pianosolo van Darrell Lavigne. Regal blues is een swingende ode aan B.B. King, waarin Joe Louis Walker de voorganger is met zang en subliem gitaarwerk. Blikvanger in de soulbluesballad Pocket full of money is de indringende jazzy trompetsolo van Lamar Boulet. Het fraaie slotakkoord is The thrill is gone, de grootste hit van B.B. King uit 1970. Indringend is de zang van Michael Lee en zijn gitaarwerk ligt dicht in de buurt van de meester zelf.

Conclusie: The BB King Blues Band houdt met dit album het muzikale gedachtengoed van B.B. King voortreffelijk in ere. De meester zelf zal vanuit de blueshemel ongetwijfeld goedkeurend hebben geknikt. The soul of the king is van grote klasse!

Tracks:

  1. Irene, Irene
  2. Sweet little angel
  3. There must be a better world somewhere
  4. Paying the cost to be the boss
  5. Low down
  6. She’s the one
  7. Taking care of business
  8. Becoming the blues
  9. Hey there pretty woman
  10. Here today gone tomorrow
  11. Regal blues (a tribute to the king)
  12. Pocket full of money
  13. The thrill is gone

Line-up BB King Blues Band::

  • James ‘Boogaloo’ Bolden – trompet, zang (track 9,10,12), backing vocals (track 7)
  • Eric Demmer – zang (track 6), saxsolo (track 3,4,6,7,9)
  • Russell Jackson – zang (track 1,5,7,8), bas
  • Walter King – sax
  • Herman Jackson – drums
  • Darrell Lavigne – keys, keyboardsolo (track 10)
  • Lamar Boulet – trompet, trompetsolo (track 5,12)
  • Wilbert Crosby – gitaar, gitaarsolo (track 7,8)
  • Brandon Jackson – drums
  • Raymond Harris – trombone

 

  • Gastmusici:
  • Kenny Neal – zang, gitaarsolo (track 2), harmonicasolo (track 8)
  • Kenny Wayne Shepherd – gitaar (track 1)
  • Diunna Greenleaf – zang (track 3), backing vocals (track 8)
  • Mary Griffin & Taj Mahal – zang en gitaar (track 4)
  • Krik Joseph – tuba (track 5)
  • John Del Toro Richardson – gitaar en backing vocals (track 7)
  • Joe Louis Walker – zang en gitaarsolo (track 11)
  • Michael Lee – zang en gitaarsolo (track 13)
1jul/190

Hoezo komkommertijd

Nu de vakantietijd met rasse schreden nadert zou je denken dat het in de Goudse sportwereld komkommertijd is. Maar dat valt eigenlijk reuze mee.

Om met de sportieve successen te beginnen. Jochem Ribberink veroverde tijdens het NK Junioren afgelopen weekend twee titels. Zowel op de 400 meter als op de 400 meter horden werd deze jonge Goudse atleet Nederlands kampioen. Een groot compliment ook voor de jeugdopleiding van AV Gouda. Helaas heeft Ed Vergeer het succes van Ribberink niet meer mee mogen maken. Ed, jarenlang enthousiast trainer van pupillen en junioren, overleed afgelopen week plotseling tijdens een trainingsrondje. De verslagenheid is groot. Ik herinner me Ed als een zeer aimabel mens. R.I.P. Ed!

Het was ook weer feest in huize Stubbe. Joy Stubbe maakt momenteel met haar partner Marleen van Iersel furore tijdens haar debuut op het WK Beachvolleybal in Hamburg. En alsof dat nog niet genoeg is haalde Puk Stubbe, de jongste volleybaltelg, voor het eerst in haar carrière de finale van de Dela Eredivisie Beach Volleybal. Vader John was helemaal in de wolken. En terecht!

En de Goudse sportogen zijn deze week natuurlijk gericht op het EK Rolstoelbasketbal. Het Nederlandse damesteam, met ‘onze’ Goudse Julia van der Sprong in de gelederen, hoopt a.s. zondag in Rotterdam na de wereldtitel in 2018 nu ook de Europese titel te pakken. En en passant een ticket voor de Olympische Spelen van 2020 in Japan.

Hoewel voor velen de vakantieperiode is aangebroken is dit bij de bouwvakkers niet het geval. En dat is dagelijks te merken. Zo groeien de contouren van de nieuwe (tijdelijke) sporthal naast het Groenhovenbad dagelijks als kool. De nieuwe loot in het Goudse sportaccommodatiebestand hoopt begin 2020 de deuren feestelijk te openen. Hoezo komkommertijd!

 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties