Gerritschinkel.nl Columns & meer

29okt/170

The truth – Laurence Jones

Laurence Jones wordt geboren op 13 februari 1992 in Liverpool. Op zijn 8e verhuist de familie Jones naar Stratford On Avon en rond die tijd krijgt Laurence interesse voor de gitaar. Hij pakt regelmatig de akoestische gitaar van zijn vader en neemt zich voor een betere gitarist te worden dan zijn vader. Hij gaat klassieke gitaar studeren en daarna elektrische gitaar. Hij schaft een zwarte Les Paul Epiphone aan, maar als hij Jimi Hendrix op het Isle of Wight Festival ziet verkoopt hij zijn gitaar en koopt en witte Fender Stratocaster. In 2012 verschijnt het debuutalbum Thunder in the sky. Jones krijgt alle lof toegezwaaid van o.a. Walter Trout die Jones een kruising vindt tussen Buddy Guy en Eric Clapton. Jones is in 2013 supportact van Trout tijdens diens Engelse toer. Jones tekent een contract bij Ruf Records en maakt bij dit befaamde label vier albums. Intussen wint Jones de nodige prijzen waaronder die van de Best Young Artist in 2014 en 2015.

Vorige maand verscheen The truth, het nieuwe album van Laurence Jones, bij zijn nieuwe label Top Stop Music, met een nieuwe band waar nu ook een toetsenist deel van uit maakt. Het album is onder leiding van producer Juan Mario Aracil opgenomen in Miami, Florida.

Het openingsnummer What would you do begint met fel gitaarwerk en de strakke ritmesectie geeft ook meteen het visitekaartje af. Jones is vocaal zeer bedreven zoals hij laat horen in de melodieuze poprocker Don’t let me go. Mooie backingvocals in het refrein en een scherpe gitaarsolo. Phil Wilson drumt strak in het poppy Hold me close, dat verder opvalt door het pianospel van Bennett Holland. Dat het aantrekken van toetsenist Bennett Holland zijn vruchten afwerpt blijkt vervolgens in de melodieuze uptempo poprockers Keep me up at night  en Give me your time. Uitstekende zang van Jones, wiens stem me in de verte soms doet denken aan Tom Petty. De samenzang met Bennett Holland geeft ook hier een extra dimensie. Hierna komen er twee ballads, het titelnummer The truth, met felle gitaarlicks, en Take me, met mooi pianospel en een lyrische gitaarsolo. Felle wah way gitaarnoten kondigen de bluesrocker Gone away aan, met backingvocals en een vette gitaarsolo achter lekkere orgelklanken. Het album wordt besloten met de melodieuze ballads Can’t go on without you en Never good enough, met uitstekend gitaarwerk en heerlijk hammondspel.

Conclusie: Laurence Jones is een uitstekende zanger en gitarist en hij heeft een goede band om zich heen verzameld. Het album The truth ligt lekker in het gehoor, maar komt soms een beetje gelikt over. De blues lijkt een beetje op het tweede plan terecht gekomen ten koste van het meer poppy rockwerk. Desondanks is het zeker geen slecht album.

Tracks:

  1. What would you do
  2. Don’t you let me go
  3. Hold me close
  4. Keep me up at night
  5. Give me your time
  6. The truth
  7. Take me
  8. Gone away
  9. Can’t go on without you
  10. Never good enough

Line up:

  • Laurence Jones – zang, gitaar
  • Phil Wilson – drums
  • Greg Smith – bas
  • Bennett Holland – toetsen, backing vocals
29okt/170

Herinneringen

Afgelopen vrijdag overleed Hans Kraay sr. Toen ik dat hoorde moest ik denken aan mijn eigen voetbalcarrière. Geen flitsende carrière moet ik eerlijk bekennen, maar ik kon best een aardig balletje trappen. En toen een lager elftal van VV Benschop eens een keer geen keeper had ben ik tussen de palen gaan staan en was mijn loopbaan als doelman geboren.

Maar wat heeft Hans Kraay met VV Benschop te maken zult u wellicht denken. Nou, Hans Kraay was nl. de eerste trainer van de in 1969 opgerichte voetbalvereniging Benschop. Kraay werd niet alleen trainer van de selectie, maar hij was ook speler in het 1e. Ik heb hem eens vanaf de middenlijn zien scoren. En in het eerste jaar promoveerde VV Benschop meteen!

Het had trouwens wel moeite gekost om de oud profvoetballer naar Benschop te halen. Er waren bv. een paar politieke partijen die het niet zagen zitten, maar de heren Terberg en van Vliet drukten het toch door en kregen het voor elkaar. De euforie in Benschop was groot omdat de ‘grote Kraay’ naar het nietige Benschop kwam. En het betaalde zich meteen uit.

Omdat ik de selectie van VV Benschop niet heb gehaald, ik zat bij de Koninklijke Marine dus kon niet trainen, heb ik dus nooit training gehad van Hans Kraay. Maar de verhalen rondom hem waren mooi. Hij dacht soms dat hij met profs te maken had want ik heb me laten vertellen dat hij op vrijdagavonden nog wel eens de toen bekende dorpskroeg Lieverse van Benschop bezocht om te kijken of zijn spelers wel op tijd naar bed waren om de volgende dag helemaal fit aan de start te staan. Of het waar is weet ik niet, maar het zou zo maar kunnen.

Ik kan me ook nog goed herinneren dat Hans Kraay ook vaak zijn zoontje meenam, Hansje Kraay, een ventje van 10 jaar, de man die tegenwoordig door het leven gaat als Hans Kraay jr.

Mooie herinneringen. Hans Kraay sr. hield het anderhalf jaar uit als trainer van VV Benschop en stapte over naar Elinkwijk. Later werd hij nog trainer van Go Ahead Eagles, Ajax, AZ ’67, Sparta, FC Den Haag en Feyenoord. En ook nog technische directeur van PSV en Feyenoord.

Voorwaar een prachtige carrière, die begon in het kleine dorp Benschop. Maar dat wordt in de meeste media niet vermeld en daarom vertel ik het nu hier.

Gearchiveerd onder: Columns, Gouwestad Sport Geen reacties