Gerritschinkel.nl Columns & meer

24nov/080

Blade runner

Zijn roem was hem vooruitgesneld. Hij is ook niet onomstreden. Sommigen zeggen dat hij een voordeel heeft, dat hij geen last heeft van verzuring. Maar inmiddels heeft de Zuid Afrikaanse atleet via de rechter afgedwongen dat hij aan de “normale” Olympische Spelen mag deelnemen. Hij moet zich echter nog wel eventjes kwalificeren.

Afgelopen zondag heb ik Oscar Pistorius in levende lijve aan het werk gezien. Ik was in Stadskanaal om de 81e verjaardag van mijn schoonmoeder te vieren en heb toen van de gelegenheid gebruik gemaakt om naar de Nellie Cooman Games te gaan. Het was niet alleen prachtig weer in het Oostgroningse, maar ook een feest om al die blije sporters aan het werk te zien. De Nellie Cooman Games zijn al jaren het trefpunt van atleten uit de gehele wereld. Ik heb atleten uit Kroatië, Rusland, Nigeria, Slowakije, Noorwegen, Mexico, Japan en Nederland aan het werk gezien. En Nellie was het hele weekend aanwezig. Geduldig legde ze aan een jonge sporter uit hoe hij moest starten. En ze gaf een demonstratie waaruit bleek dat ze nog zo soepel als rubber is. “Maar mijn spieren zijn absoluut nog niet slap” zei ze lachend en ze nodigde een andere atleet uit om de proef op de som te nemen en hij mocht in haar billen knijpen. Ik stond er bij maar heb niet gewaagd dat ook te doen, want ik zie de krantenkoppen al voor me.

De NCG zijn een prachtig voorbeeld van sportverbroedering. Er nemen niet alleen gehandicapte atleten deel maar ook valide sporters laten zich van hun beste kant zien. Voor velen moesten er nog Olympische limieten worden gehaald. De ook in Gouda zeer bekende kogelstoter Rutger Smith verbeterde er enkele jaren geleden zijn Nederlands record. Er sneuvelden zondag wereldrecords en Nederlandse records. Wheeler Kenny van Weeghel liet zien dat hij een wereldtopper is. Grote bewondering kan ik opbrengen voor sporters met geamputeerde ledematen die hoog- en verspringen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dan maken we ons druk om de geïrriteerde schaamstreek van Mario Melchiot of een verrekte spier van Arjan Robben.

Maar “top of the bill” was natuurlijk Oscar Pistorius. Hij won de 200 meter overtuigend en ook tijdens de 400 meter stoof hij als een wervelwind over de atletiekbaan van Jahn. Hij won in een tijd van 48,19 maar haalde helaas de limiet van 45,90 niet. Maar tijdens de Paralympics in Peking zal hij ongetwijfeld weer schitteren.  Durfde ik Nellie Cooman niet aan te raken, the bladerunner heb ik de hand geschud. De fan in mij stond me dat toe. “Volgend jaar kom ik weer naar Stadskanaal” beloofde hij Nellie Cooman. En die belofte doe ik hierbij ook.

Gearchiveerd onder: Columns, Gouds Nieuwsblad Geen reacties