Dag van de arbeid
Was het gisteren de dag voor alle Oranjefans, vandaag zijn de Roden aan de beurt om hun jaarlijkse feest te vieren. Het is vandaag 1 mei, al sinds mensenheugenis de Dag van de Arbeid. Koekhappen, spijkerpoepen, ringsteken en andere historische activiteiten zijn vervangen door het zingen van de Internationale, het hijsen van de rode vlag en diverse bijeenkomsten waarop door veel oude socialisten nog met weemoed wordt teruggedacht aan de idealen van Karl Marx en Friedrich Engels.
Gisteren lag het gehele amateurvoetbal stil vanwege Koninginnedag en konden de voetballers van het eerste voetbalteam zich op de rommelmarkt aan de Raam zich rustig voorbereiden op de laatste competitieronde volgende week zaterdag. Dan zullen de mouwen weer moeten worden opgestroopt en veel noeste arbeid worden verricht. Dat moet toch volgens mij niet zo moeilijk zijn voor spelers van een voetbalclub die nota bene op 1 mei is opgericht. Ik heb dat altijd interessant gevonden, een christelijke voetbalclub die opgericht wordt op de Dag van de Arbeid. Maar dat terzijde. En dan moet Jodan Boys ook nog maar hopen dat Nootdorp zijn sportieve plicht doet. Maar dat is nu eenmaal het mooie van het einde van de competitie.
Over arbeid gesproken. Op het moment dat ik deze column schrijf host het uitgenodigde publiek op het Haagse Malieveld op de muziek van Frans Bauer, Marco Borsato en Trijntje Oosterhuis. Het zou mij niet verbazen als de voetballers van O.N.A. daar ook naar kijken. Maar ze moeten natuurlijk wel op tijd naar bed want morgen (vandaag dus) is het de dag van de waarheid. Op de Dag van de Arbeid kan het eerste team van Ontspanning Na Arbeid na de treurige degradatie van vorig jaar nu de kampioensvlag weer hijsen. Goed, er moet eerst even worden gewonnen van het E.S.T.O. van oud ONA trainer Herman den Haag en moet ook de concurrentie een steekje laten vallen, maar als het eergisteren door de Koningin onderscheiden oud-bestuurslid van ONA Arie de Wit langs de lijn een extra grote sigaar opsteekt dan kan het toch niet meer misgaan zou je denken.
Het kan dus nog alle kanten uit. Vreugde en verdriet kunnen heel dicht bij elkaar liggen. Is het feest aan de Walvisstraat en draaien de bierpompen daar op volle toeren of moet het feestje nog een week worden uitgesteld. Misschien heeft Herman den Haag wel wraak genomen. Ik gun de sympathieke en de scheidende trainer Paul de Jong in ieder geval een kampioenschap als afscheidscadeau. Maar ik heb het niet voor het zeggen.
Afijn u weet hoe het allemaal is gelopen vanmiddag.